Πανε δυο μήνες που' χω να σε δω
Ποιος ξέρει τώρα πια τι είμαι για σένα
Ίσως ακόμα και να παρεξηγηθώ
για τον Θεό όμως μην νοιάζεσαι για μένα


Δεν είναι δύσκολο πιστεύω να μαντέψεις
Πως της μορφής σου το πορτραίτο ξεθωριάζει
Όμως αληθινά στο λεω δεν πειράζει
Κλείνω τα μάτια μου ξανά για να με κλέψεις

Σε είδα στον ύπνο μου την πόρτα να χτυπάς
να 'ξερες πόσο με πονάς
και ύστερα λεει σε είδα να φεύγεις σκυφτή
και τρομαγμένος ξυπνώ...

Αν πω σ' αρνήθηκα το ξέρεις θα 'μαι ψεύτης
και ο χρόνος σαν να αφήνει μια ελπίδα
Για μένα είναι οδυνηρό που δεν σε είδα
ν' αστράφτεις μέσα στης ψυχής μου τον καθρέφτη
τον καθρέφτη

Σε είδα στον ύπνο μου την πόρτα να χτυπάς
να 'ξερες πόσο με πονάς
και ύστερα λεει σε είδα να φεύγεις σκυφτή
και τρομαγμένος ξυπνώ...